با به کار بردن تربیت اثربخش با مشکل همیشگی «انضباط» چه کنیم؟
سخت‌ترین مسأله برای معلم، رفتارهای غیرقابل پذیرش دانش‌آموز است. روش‌های سنتی برقراری نظم با توسل به تهدید، تنبیه آن هم به شیوه عملی، خجالت دادن کلامی و سرزنش دانش‌آموز باعث ایجاد مقاومت، عصیان و تلافی آنها می‌شود و عملاً کاری غیرکافی و نفرت‌انگیز است و حتی اگر با این شیوه‌ها رفتار تغییر کند، موقتی می‌باشد. پس معلم برای برقراری نظم چه باید بکند؟
شما معلمین عزیز، با همه زحمات فراوانی که در راه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان انجام می‌دهید ولی کاهی نتیجه مطلوب را نمی‌گیرید و هرچه تلاش می‌کنید، نمی‌توانید کلاس را آماده تدریس کنید و فرآیند یاددهی - یادگیری را افزایش دهید.
معلمین با ذوق و اشتیاق، کار را شروع می‌کنند ولی کار آنها به مرور، به یک کار خسته‌کننده و تکراری تبدیل می‌شود و استرس فراوانی را به آنها وارد می‌کند. واقعاً مشکل در کجاست؟
اشکال را از نگاه معلمان می‌توان در موارد زیر جستجو کرد:
- آنها از استادان و مشاوران انتقاد می‌کنند که آموخته‌های آنها با دنیای واقعی فاصله دارد.
- وجود این نگرش که بچه‌های امروزی عوض شده‌اند یا مدارس عوض شده‌اند.
- مدیران را، به خاطر جمعیت زیاد کلاس، کمبود شرایط مطلوب و درآمد، سرزنش می‌کنند.
- خود را سرزنش می‌کنند که برای حرفه معلمی ساخته نشده‌اند
به اطلاع همکاران و دانش آموزان عزیز می رساند که پژوهش سرای دانش آموزی خوانسار در نظر دارد اولین دوره مسابقات استانی با عنوان (نجات تخم مرغ در مقابل جاذبه )برگزار نماید. علاقه مندان می توانند به وبلاگ مربوطه به آدرس ذیل مراجعه و از شرایط ثبت نام آگاه شده و در صورت تمایل ثبت نام کنند.
http://paj-khansar.blogfa.com/
هنگامى که فصل زمستان مىآید منادى ندا مىدهد: اى اهل قرآن! شب طولانى شد برای نماز خواندن شما، و روز کوتاه شد براى روزه گرفتن شما ...»
«وَ مِنَ اللَّیلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَیلاً طَویلاً» (انسان،26) و بخشى از شب (را بپا خیز) و براى او سجده کن، و او را شب طولانى تسبیح گوى.
من که از کسالت و بی حوصلگی، جز خواب و خیال چیزی در شبهای بلند عمرم ذخیره نکرده ام به زودی که از دنیا کوچ می کنم به نگاههای حسرت آلودی خواهم پیوست که در شبهای یلدای زمین، به سوی عبادت کنندگان خیره شده است. ای کاش تو که مشغول نماز شبی یادم کنی که از لابلای ترکهای سنگ فرسوده ی قبرم به سوی جهانی می نگرم که از آن با دست تهی بیرون شده ام. حسرت نگاهم را ببین و اوج التماسم را درک کن و امشب، لحظه ای، تنها لحظه ای چشمهایت را بگشا، خدا را صدا بزن و بگو "خدایا بارالها، ببخش او را که نمی دانم کیست ! تنها دیده ام سنگ مزاری کهنه، زیر یک بوته ی خار گوشه ی قبرستان.
